Ies | Huischef

Ies glimlacht: ‘’Mijn jeugd was fantastisch. Ik ben opgegroeid boven de winkel van mijn vader. Mijn moeder was altijd thuis en zorgde dat het thuis allemaal op orde was. Samen met mijn broers kreeg ik alle vrijheid om te ontdekken wie ik was én wat ik leuk vond. Mijn broer Jan zat qua leeftijd vlak boven mij, mijn andere twee broers waren 5 jaar ouder dus die waren vaak al de hort op. Maar met Jan heb ik een hoop beleefd. We sliepen op dezelfde kamer en gingen later ook bij hetzelfde bedrijf werken.’’

Na de basisschool volgde de detailhandelsschool in Zeist – want tja, LTS was geen optie met twee linkerhanden. ‘’Ik wist niet zo goed wat ik wilde, dus zei mijn vader misschien is de detailhandelsschool wel wat voor jou. Dan kun je later de winkel overnemen. Zogezegd zo gedaan, en in mijn laatste jaar stagegelopen bij Motel Maarsbergen. Dat was destijds een klant van mijn vader en zo kon ik daar snel terecht. En daar is het allemaal begonnen.’’

Tijdens zijn stage bij Motel Maarsbergen ontdekte hij zijn liefde voor de horeca. Eerst achter de receptie, toen in de bediening, en uiteindelijk in de keuken. Van fruitsalade snijden, ijs maken en vooral veel leren. En toen wist hij het zeker: ik word kok!

Via consumptieve technieken in Amersfoort en het vervolg in het leerlingstelsel bij onder andere La Montagne (waar hij leerde hoe je een lam opbindt én hoe kaviaar écht smaakt – “vies!”) groeide hij door. Op zijn twintigste was hij al sous-chef bij Motel Maarsbergen, de plek waar hij ooit als leerling begon. Best gek, om ineens de baas te zijn van je oude leermeesters.

De zaterdag in zijn jeugd was steevast gereserveerd voor de scouting.  De natuur interesseerde hem eigenlijk geen bal, maar de gezelligheid bij de padvinderij des te meer. Van welp, verkennertje tot leiding, twaalf jaar lang elke zaterdag paraat. “Goed voor je algemene ontwikkeling,” zegt hij zelf. En dat geloven we meteen.

Op school kon hij nog wel eens als een buitenbeentje gezien worden. Vooral op de detailhandelsschool in Zeist. ‘’ Ik sprak natuurlijk plat Veens, en in Zeist is het allemaal iets meer bekakt dus ik viel al snel op. Maar dat deed me niets hoor. Ik deed gewoon lekker mijn ding en wat anderen daar van vonden maakte mij niets uit.’’

Na jaren in de horeca, een huwelijk, een scheiding en héél veel werkuren, besloot hij het roer om te gooien. Via Sodexo kwam hij in de bedrijfscatering terecht. Minder avonden, meer structuur was het plan – maar daar was nog steeds elke dag wel een feestje die geregeld moest worden.

‘’Door te gaan werken bij Sodexo heb ik veel verschillende branches van dichtbij gezien. Van Achmea, PGGM tot aan de Politie Utrecht. En vooral bij de laatste heb ik veel ‘gezien’. Zo bracht ik ook broodjes bij de mannen en vrouwen in witte pakken bij moordzaken. Ook dan moeten mensen eten.’’

Of het nu ging om verkeerscontroles, calamiteiten of Oud & Nieuw-feesten — Ies stond paraat. Letterlijk, want hij sliep met zijn telefoon tegen zijn oor. Altijd klaar om de catering te verzorgen, zelfs op de spannendste momenten dus.

Door een reorganisatie bij Sodexo besloot Ies afscheid te nemen en met een mooie vertrekregeling weg te gaan. ‘’Ik dacht destijds, ik heb zo weer wat anders, maar toen kwam Corona die alles plat legde. De horeca lag stil, bedrijfspanden waren leeg en er was dus voor mij geen werk te vinden. Twee jaar heb ik thuisgezeten en toen kwam SPEYK. Via een buurvrouw kwam ik met SPEYK in contact en dat klikte meteen.’’

Inmiddels is hij hier helemaal op zijn plek. Geen personeel onder zich, veel vrijheid, en vooral: plezier in zijn werk. “Ik ben weer eigenaar van mijn eigen dag,” zegt hij met een glimlach.

In zijn tijd bij Sodexo ontmoet hij via MSN Karla. Zij woonde in Steenwijk en Ies in Veenendaal. De klik was er meteen, en die groeide uit tot iets moois. Zo mooi zelfs, dat Karla besloot naar Veenendaal te verhuizen.

“Karla trok bij mij in,” vertelt hij, “maar al snel verkochten we dat huis en verhuisden we naar een knus appartement. Als je met z’n tweeën bent, heb je ook niet meer nodig.” Karla had haar eigen winkel: De Leukste Taarten Shop. Daar was ze vaak te vinden, en naast zijn werk hielp hij haar waar hij kon.

De winkel liep als een trein. Ze gaven workshops, breidden uit naar een groter pand… maar op een gegeven moment besloten ze de zaak te verkopen. En dat bleek maar goed ook, want kort daarna brak de coronacrisis uit.

Ies is dol op zijn twee trouwe viervoeters, Max en Bibi. Hij neemt ze ook regelmatig mee naar het werk. Thuis is Ies minstens zo actief. Sinds kort is hij de trotse eigenaar van een Kamado, en in het weekend is hij daar dan ook druk mee in de weer. Van low & slow tot lekker snel: Ies draait zijn hand er niet voor om.

Toen hij twee jaar thuis zat, vanwege de corona, heeft hij veel verbouwd en gebouwd in- en rondom zijn huis. Waaronder een prachtige veranda, die nu een mooi decor is bij verschillende feestjes of gebeurtenissen.

Karla houdt ervan om het huis te versieren wanneer dit kan. Zo staat het huis op z’n kop als het Kerst is en flikkeren de lampjes je tegemoet. Wist je dat je Ies altijd wakker mag maken voor oliebollen? Die gaan we onthouden Ies!

Tot slot, een speciaal woord namens alle SPEYK-ers: fijn dat je er bent Ies en dat we elke dag weer mogen genieten van jouw kookkunsten. We zeggen het misschien te weinig, maar jouw aanwezigheid én rol is van onschatbare waarde!